Ik ben het hartstikke moe om telkens dat geouwehoer over die “vergrijzing” te moeten aanhoren waarmee men ons, gepensioneerden, regelmatig een schuldgevoel probeert aan te praten omdat we überhaupt nog het lef hebben om zo lang te leven.
Vooral “de overheid” maakt hier graag gebruik van, maar die vergeet dat deze grijze horde destijds, na de tweede wereldoorlog, de kar uit de blubber heeft getrokken om voor haar de baan opnieuw vrij te maken.
Ik heb geen dank nodig, maar een beetje meer respect voor mijn grijze kop zou ik wel op prijs stellen. Groetjes en nog menig jaartje, in een goede gezondheid, toegewenst.
