Toertochten in Coronatijd gaan niet samen en dus bedacht de organisatie van de Winterfietselfstedentocht een alternatief. En een alternatief past eigenlijk ontzettend goed bij een elfstedentocht. Normaal gesproken wordt de tocht op de eerste zondag van februari gereden maar voor een goede spreiding mocht je nu gedurende de winter starten. Ik moest mij inschrijven bij de winterelfstentocht op internet en werd lid van de groep op Strava. Op 21 december kreeg ik je de route in diverse bestanden.. Een goed idee met als voordeel dat je je favoriete weertype kon uitkiezen. 2 januari leek mij een prima dag want het zou droog blijven.
Start in het donker met een goede voorbereiding…
Goede voor bereiding is het halve werk dus is een goede verlichting op de fiets noodzakelijk,warme kleding en vooral genoeg eten en drinken voor onder weg, omdat het in deze tijden onzeker is wanneer je weer iets te eten of te drinken kan scoren. Om 5 uur vertrokken naar Leeuwarden ik zou onderweg bij een pompstation wel even een bakkie doen. Dat ging dus niet gebeuren want die zijn zo vroeg nog gesloten. Het zou tot vlak voor Harlingen duren voordat ik mijn eerste bakkie kon doen. Op de fiets!
Gladde bruggetjes, gravel en onverharde paden…
Normaal start je in de elfstedenhal langs de ijsbaan en na het Frysk folksliet maar nu lag er een beetje ijs op het fietspad dus toch een beetje sfeer. Dat het niet regende wilde niet zeggen dat het droog was het eerste uur in het donker was het oppassen geblazen. Vooral op bruggetjes. Afstappen en lopend de bruggetjes over is ook wel een ding met je wielerschoenen. De organisatie had de route wat aangepast. Omdat er nu geen grote groepen zouden rijden konden er wat smallere paadjes worden genomen zodat je nog meer de schaatsroute kon volgen. Erg leuk maar gestrooid wordt daar niet. Na een uurtje werd het licht en ik zag dat alles nat was. De wegen, mijn schoenen, mijn fiets kortom als ik ‘s avonds thuis kwam had ik nog wat te doen. Maar het weer was goed en ik was niet de enige die fietste. In Kimswerd kon ik mijn eerste bakkie koffie doen. Dat zorgde er wel voor dat dat nog lekkerder smaakte. Helaas had de cafetaria geen Oranjekoek op naar een bakkerij dan maar. Inmiddels ook al op gravel en onverharde paden gefietst en dat maakte het nog leuker. Klunen hoefde niet. De eerste keer vraag je je af of Garmin niet in de war is maar daarna fiets je gewoon door. De organisatie had trouwens de fouten in de GPX route al door gemaild inclusief afbeeldingen. Echt top. In de buurt van Bartlehiem verscheen er in de verte een regenboog. Het zal toch niet? Maar nee het ging niet regenen. Maar ach, de fiets en alles onder de knieën zat inmiddels onder de modder.
Terug in het donker…
Na het prachtige Dokkum weer terug naar dat beroemde bruggetje en daarna was het zonnetje verdwenen. Tja als je een maand eerder gaat fietsen is het bijna een uur langer donker. De lampjes konden weer aan maar dat gold niet voor de straatlantaarns. Die waren er niet op die landelijke paden en weggetjes. En er kwam ook nog flink wat mist. Een hele nieuwe ervaring was het inklikken in de pedalen in het aardedonker. Snel rijden was onmogelijk want je fietst heel vaak in de buurt van het water en je wilt niet rechtdoor als je eigenlijk de bocht om moet. Dit maakte het allemaal nog specialer. Aan het begin van de avond was ik weer terug op het industrieterrein. Snel omkleden en op naar een pompstation voor nog een bakkie.
De beloning…
Thuis de fiets schoongemaakt want je wilt geen roest als herinnering aan een winterse tocht. Een week later kreeg ik de medaille en zelfs de stempelkaart via de post. Ik vond het een goed alternatief en een mooie route. Ik denk dat ik hem van de zomer nog eens ga doen zodat ik alles bij daglicht kan zien. En hopelijk veel meer kans op koffie met oranjekoek. Interesse?
Tot 21 maart kan je de tocht nog zelf rijden. Aanmelden bij https://www.frieslandbeweegt.frl/
